Werknemer of ZZP'er?
Hoe ik gekomen ben waar ik nu ben? Daar is maar één antwoord op: door mijn gevoel te volgen.
Ruim 15 jaar werkte ik met plezier in de zorg. Ik heb vrijwel alle doelgroepen meegemaakt, en iedere groep heeft zijn eigen charme en uitdagingen. Of het nu was op een revalidatieafdeling, waar ik cliënten hielp toewerken naar zelfstandigheid, of op een psychogeriatrische afdeling, waar ik rust en comfort bood aan kwetsbare mensen. In de thuiszorg kon ik cliënten ondersteunen terwijl zij zoveel mogelijk de regie in eigen handen hielden, en op de dagbesteding gaf ik mensen een waardevolle, gezellige dag. Elke ervaring heeft me verrijkt.
Wat ik door de jaren heen ontdekte, is dat ik niet iemand ben die vast blijft zitten in één structuur. Ik zocht altijd naar vernieuwing en uitdaging, maar moest die ambities balanceren met de zorg voor onze dochter, die een genetische afwijking heeft. Dat waren roerige jaren waarin de verantwoordelijkheid van mijn werk én thuis soms zwaar op me drukten.
Op een gegeven moment begon ik te schrijven. Wat begon als een uitlaatklep, groeide uit tot iets veel groters. De blogs brachten steun en verbinding; zoveel mensen leefden met ons mee. Toch besloot ik een paar jaar geleden een stapje terug te doen. Mijn man werkte fulltime, en ik beperkte mijn werk tot gemiddeld twee dagen per week, vooral op poolbasis. Zo konden we samen de zorg voor onze dochter(s) waarborgen tot de situatie wat stabieler werd.
En stabiel werd het. Sinds twee jaar hebben we een goed ritme gevonden. Mijn man is nu thuis om aan het huis te klussen en er voor onze dochter te zijn. Met die stabiliteit kwam voor mij het verlangen om mezelf te ontwikkelen. Na 15 jaar van aanpassen voelde ik: nú is het mijn beurt.
De wens om voor mezelf te beginnen speelde al langer. Dus schreef ik me in bij diverse platforms voor zzp’ers in de zorg, verzamelde informatie, en voordat ik goed en wel begonnen was, kwamen de eerste aanvragen al binnen. Dat gaf me het vertrouwen om in 2024 echt de sprong te wagen.
Wat een avontuur! De afgelopen maanden heb ik veel geleerd. Formulieren invullen, criteria begrijpen, grenzen ontdekken én de juiste cliënten vinden. Aanvankelijk wilde ik me richten op 1-op-1 begeleiding van cliënten met dementie, maar al snel kreeg ik aanvragen om met kinderen met diverse beperkingen te werken. Ik liet me verrassen en merkte al snel hoe waardevol dit werk is. Ik ontmoette ervaren zzp-collega’s die me op weg hielpen, en het balletje begon te rollen. Het ging zó snel, dat ik mezelf af en toe moest knijpen.
Nu, een paar maanden verder, werk ik met verschillende gezinnen en kinderen met uiteenlopende zorgvragen. En ja, zoals verwacht, vind ik het ontzettend leuk en uitdagend. Het mooiste is dat ik echt iets kan betekenen. Onze eigen ervaring met hulpverleners heeft me geleerd hoe belangrijk dit werk is. Nu kan ik hetzelfde betekenen voor anderen, en dat voelt bijzonder.
Daarnaast breid ik mijn kennis en vaardigheden uit met bijscholingen, zodat ik steeds beter kan inspelen op wat cliënten nodig hebben. Elke dag is anders. Soms plan ik activiteiten en zie ik hoe cliënten genieten. Andere dagen loopt niets zoals gedacht, en dan blijkt dat alleen nabijheid al een groot verschil kan maken.
Ik kijk ernaar uit om in deze columns meer te delen over mijn ervaringen. Mooie en minder mooie momenten, praktische tips en inzichten, maar altijd met respect voor de privacy van mijn cliënten. Want dit avontuur is nog maar net begonnen, en ik ben benieuwd waar het me brengt.