Durf jij te springen als je niet weet waar je landt?
Dat is precies wat ik deed toen ik mijn eerste stappen zette als zzp’er in de thuiszorg. Zonder precies te weten wat me te wachten stond, reed ik naar mijn allereerste kennismaking. Onzeker, nieuwsgierig en stiekem zenuwachtig. Werken met een jong tienermeisje in plaats van een oudere cliënt, terwijl ik zelf een kind met een beperking heb… kon ik dit wel? Wat als ik haar niet kon geven wat ze nodig had?
Inmiddels ben ik ruim een half jaar verder en is dat ene moment het kantelpunt geweest in mijn zzp-avontuur. Ik leerde meer dan ik ooit had kunnen bedenken – over de zorg, over mijn cliënten, maar vooral ook over mezelf.
In deze blog neem ik je mee in mijn eerlijke, persoonlijke lessen uit mijn eerste halfjaar als zzp’er in de thuiszorg. Over de onverwachte momenten, de kleine overwinningen, de twijfels en de bijzondere ontmoetingen die deze stap de beste keuze ooit maakten.
“Ik weet nog goed hoe ik op weg was naar een kennismaking met mijn eerste zorgvrager. Enerzijds heel trots dat ik mijn eerste contacten al gelegd had zonder dat ik al officieel gestart was als zzp’er, want ik was alles nog aan het regelen en alleen aan het oriënteren. Ik had nog een baan in loondienst en het ging zo snel! Anderzijds ging er in de auto van alles door mijn hoofd. Het was geen oudere zorgvrager waar ik naar op weg was, maar een meisje in tienerleeftijd. Dit had ik niet voor ogen, met kinderen werken. Ik heb zelf immers een kind met een beperking. Kan ik wel voldoen aan deze zorgvraag? Kan ik dit meisje bieden wat ze nodig heeft?.”
Ik kan me nog steeds heel goed het gevoel herinneren dat ik toen had, onderweg naar dit meisje en haar moeder. De onzekerheid, de spanning, maar toch ook nieuwsgierig naar wat er komen ging. Na 20 jaar ouderenzorg leek me dit ook wel een hele leuke uitdaging. En toen er meteen een klik was vanaf dag 1 bij dit gezin, viel alle spanning weg. Nu ruim een half jaar later besef ik mij dat dat het kantelmoment was in mijn avontuur dat ik als zzp’er aanging. In een half jaar al zoveel ervaringen en situaties rijker, en nog iedere dag dankbaar dat ik deze manier van zorg mag bieden. En nog steeds kom ik bij dit gezin om zorg en begeleiding te bieden.
Het heeft me al heel veel mooie en dankbare momenten geleverd, en ik hoop er nog veel meer mee te maken.
Het vertrouwen en de verantwoordelijkheden die de naasten van de zorgvragers in mijn handen leggen, is onbetaalbaar.
Ik weet nu dat ik precies daar ben waar ik moet zijn, ook al is de weg als zzp’er soms spannend en onzeker.
Inmiddels heb ik al heel snel mijn netwerk uitgebreid. Heel wat (zzp) collega’s rijker waar ik nauw contact mee heb. (met de een meer als de ander). En de mooie (liefdevolle) gezinnen waar ik inmiddels werk…
Maar vooral de collega die ik bij mijn allereerste zorggezin trof. Het was een moment van contact dat heel toevallig samenkwam. Ik denk nog vaak: het had zo moeten zijn.
Deze collega heeft mij het ‘wereldje’ ingetrokken, mij wegwijs gemaakt en mij meerdere werkplekken bezorgd. Met deze collega kan ik heel fijn sparren, over de leuke en minder leuke situaties. Alles blijft in vertrouwelijke sfeer en altijd vol respect naar elkaar en de zorgvragers. Maar het is zo fijn om als zelfstandige iemand te hebben waar je mee kunt sparren!
Ik heb het gevoel dat ik niet uitgepraat raak over mijn ervaringen op werkgebied, en heb dan ook besloten om het schrijven weer op te pakken.
Hiermee hoop ik veel herkenbaarheid te leveren aan zorgprofessionals, mantelzorgers en zorgvragers..
Denk aan informatieve blogs met uiteenlopende onderwerpen, persoonlijke columns over soms ethische kwesties, maar ook het verhaal van de zorgvrager, mantelzorger of professional hoop ik hier te kunnen delen.
Ik zou het ontzettend leuk vinden als je mij komt volgen, en laat vooral je (ongezouten) mening achter, of benader mij als het je leuk lijkt om zelf eens een verhaal uit de praktijk aan te leveren voor op de website! (Hier zijn geen kosten aan verbonden).
Heb je een idee voor een onderwerp dat eens aan bod moet komen, laat dat ook weten via de mail!
Info@monus.online
2 reacties op “Mijn persoonlijke ervaring na ruim 6 maanden werken als zzp’er!”
Hoi Monica,
Wat een prettig leesbaar verhaal. Ik vind het heel bijzonder hoe onze eerste ontmoeting gegaan is. En kijk nu eens waar je na een half jaar staat!
Ik vind je een heel prettig mens, van jou kan ik nog veel leren. Dank je wel Monica
Dankjewel Ricky, dat is geheel wederzijds!